We blijven in Europa maar we kijken naar het oosten want we gaan naar Roemenië. Een van de laatste aanwinsten van de EU nadat het IJzeren Gordijn in de mottenballen verzeild was en de dictator Nicoloae Ceausescu en zijn echtgenote naar de eeuwige jachtvelden verhuisd waren.
We vliegen met Wizz air, een Hongaarse lage kosten maatschappij, die de geannuleerde vlucht van SN Brussels moest vervangen. Zitplaatsen en beenruimte worden in minuscule centimeter uitgedrukt maar de vlucht naar Boedapest zit afgeladen vol en we worden netjes zoals voorzien afgeleverd op de internationale luchthaven van Boedapest. We worden er opgewacht door onze chauffeur van dienst, Marc en de comfortabele bus van Premium Tours. We zijn met 33 en onze gidse, Els die ons van tekst en uitleg zal voorzien gedurende onze reis doorheen dit land dat een turbulente geschiedenis kende en nog steeds probeert te bekomen van de jarenlange zegeningen van het communistisch regime en de strapatsen van zijn laatste ”grote” leider Ceausescu.
Het is hier bloedheet, de zon geeft met gemak 35° en we rijden naar de Hongaars-Roemeense grens. Hongarije is een Schengen land, Roemenië is dat niet maar met onze identiteitskaart gaan we vlot de grens over. We eten een broodje uit het vuistje, wisselen onze Euro’s voor Roemeense Lei aan een van de vele wisselkantoortjes aan de grens en zetten ons uurwerk een uurtje voor.
We logeren vandaag in Oradea een grensstadje dat ooit deel uitmaakte van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk maar in 1919 aan Roemenië werd toegewezen samen met een flinke hap van wat ooit van Hongarije was.
We maken er een stadswandeling. Dit was een zeer welvarende stad getuige daarvan de
vele mooie huizen in jugenstil, helaas zijn even zovele aan een grondige
restauratiebeurt toe. Er wordt weliswaar aan gewerkt maar er moet zo te zien nog een behoorlijk lange weg afgelegd worden
De zon laat het wat afweten. We verlaten de stad, rijden in oostelijke richting door dorpjes met huizen in typische bouwstijl. Een van die dorpjes wordt voornamelijk bevolkt door Roma die hier voor hun familie of clan niks minder dan
paleisachtige stulpjes neerpoten. Niet alle Roma zijn paupers zoveel is duidelijk.
Het landschap is heuvelachtig, het begin van de Karpaten. Landbouw is hier duidelijk belangrijk. Grote velden met maïs en weiden waarop het hooi te drogen ligt.
We lunchen in Cluj-Napoca en maken er een
stadswandeling. Aan kerken allerhande geen gebrek en het zijn niet steeds de grootste die de meeste indruk nalaten.
Vandaag bezoeken we een tweetal kloosters die UNESCO Werelderfgoed zijn. Bekend en beroemd om hun prachtige fresco’s zowel aan de buitenkant als aan de binnenzijde.
We rijden door de oostelijke Karpaten, prachtige
panorama’s die vragen om fotostops. En we maken ook een stop in
Vatra Dormei een ski station in de winter. Ik herinner het me vooral als de plek waar ik op een gemene wespensteek getrakteerd werd.
Het
klooster Voronet in het gelijknamige dorp, werd gebouwd in 1488 ter ere van een grote overwinning om de Ottomanen door Stefan de Grote die in totaal 36 veldslagen uitvocht tegen de Ottomanen en er 34 van won. Speciaal is de blauwe kleur dat gekend is als het
Voronet blauw. Het geheel wordt ook wel de Sixtijnse Kapel van het Oosten genoemd.
Van daar rijden we naar het
Moldovia klooster, een Roemeens orthodox nonnenklooster. Dit klooster werd gebouwd in 1532 door de onwettige zoon van Stefan de Grote die toen Moldavia regeerde. Wij worden hier ontvangen door
zuster Theodora een jonge vriendelijke non die ons uitleg geeft over de diverse fresco’s in uitstekend Engels dat zij leerde tijdens haar verblijf in de USA.
We keren terug naar Bistrita voor het diner en overnachting en de weg voert ons langs
groene valleien met dorpjes of alleenstaande antieke boerderijen in hout.
De zon is van de partij en we rijden naar Tärgu Mures voor een bezoek aan het Cultuurpaleis en museum met een uitgebreide collectie schilderijen en het nabijgelegen stadhuis . Prachtige gebouwen.
We lunchen er ook en rijden verder naar Sighisoara, heel mooi middeleeuws stadje dat niet voor niets op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Hier staat het geboortehuis van prins Vlad III Dracula bijgenaamd ”Tepes” of de Spietser. Hij was berucht voor het spietsen van mensen en hoogstwaarschijnlijk de figuur die de inspiratiebron was voor Bram Stokers romanfiguur Dracula.
Wij logeren in een hotel in de nieuwe benedenstad.
We vertrekken met een mooi zicht in het zonlicht op de oude
bovenstad van Sighisoara. Niet lang daarna stoppen we in het dorpje Biertan waarvan de eerste vermelding al dateert uit 1283. Biertan behoort tot de Transsylvanische dorpen met een versterkte kerk of een
weerkerk die opgenomen is in de Unesco Werelderfgoedlijst. We kunnen het enkel bekijken langs de buitenkant maar het is inderdaad heel indrukwekkend. Weerkerken werden gebouwd als verdediging voor de menigvuldige Ottomaanse invallen in de ganse regio.
In Medias staat een uit 1472 daterende protestantse
weerkerk met een jongere 74 m hoge toren. Van de vroegere omvangrijke verdedigingswerken resten enkel nog twee torens. Toch indrukwekkend.
In Sibiu maken we een
stadswandeling dat we eindigen in het Brukenthal Museum. Heel mooi, prachtige collectie waaronder ook Vlaamse meesters, maar het is er ongelooflijk heet en met alle aircotoestellen zorgvuldig afgezet opteren wij iets vlugger dan gewoonlijk voor een bezoek aan een terras met een frisse pint.
De zon is weer van de partij, en het beloofd een warme dag te worden. Ons einddoel voor vandaag is Brasov volgens de reisgidsen een van de meest aantrekkelijke steden van Roemenië in de Karpaten. Maar eerst maken we een korte stop in het dorpje Cristian Grossau. Gesticht in 1223 door Duitse kolonisten. Zij bouwden er een versterkte kerk in de 13e eeuw maar het zijn vooral de mooie
boerenhuizen en de vele
ooievaars die er hun nesten hebben gemaakt die de aandacht trekken.
Een paar uur later houden we halt in Harman. Hier staat een
Saksische weerkerk uit 1280 die prachtig bewaard en gerestaureerd werd. Hier vonden mensen een goed onderkomen en konden ze een lang beleg doorstaan. Sommige huisjes zijn ingericht en geven een mooi beeld van de leefomstandigheden van de bewoners.
We lunchen in Brasov en bezoeken het gerestaureerde
stadscentrum. Heel mooi. De publiekstrekker is hier de
”Zwarte kerk”. Een brand in 1689 blakerde de muren zwart en er gingen veel kerkschatten verloren maar wat overblijft is toch nog indrukwekkend. Met de kabelbaan gaan we 600m hoge Tampa berg op en genieten van het
panorama over de stad en de omgeving.
Het koninkrijk Roemenië zag het levenslicht op 26 maart 1866 toen Carol I tot koning werd gekroond en hield op te bestaan in 1947 toen koning Michael I door het communistisch regime tot aftreden werd gedwongen. Carol I was van Pruissische afkomst en hij trad in de voetsporen van zijn illustere voorganger Alexander Jan Cuza die regeerde van 1859 tot 1866. Die schafte het lijfeigenschap af, verdeelde naar Frans voorbeeld het grondbezit van de kloosters en andere grootgrondbezitters onder de boeren en stichtte scholen en universiteiten. Dat werd duidelijk niet door iedereen gesmaakt en hij werd door opstandige officieren tot aftreden en in ballingschap gedwongen. Jammer voor de ontevredenen want zijn opvolger Carol I die notabene door dezelfde opstandelingen werd gevraagd om koning te worden zette het werk van Alexander onverminderd voort.
Wij bezoeken vandaag het kasteel Peles de
zomerresidentie van Carol I. Het kasteel dat sinds de communistische tijd uitsluitend dienst deed als museum heeft meer dan 160 kamers in verschillende stijlen ingericht. In juni 2008 maakte de ex-koning Michael I bekend dat hij weer zijn intrek neemt in kasteel Peles, het koningslot waaruit hij in 1947 door de communisten werd verdreven.
Bezoekers kunnen dus niet alleen de waardevolle voorwerpen bewonderen maar ook de oud koning tegen het lijf lopen.
Dank zij de zomerresidentie van de Koninklijke familie werd ook de ganse omgeving een toeristische trekpleister. Ook vandaag is dat het geval want er staat een indrukwekkende menigte te wachten om het kasteel te bezoeken. Prachtig hoor, zonder meer, je komt hier enkel binnen met een lokale gids en plastiek overtrekken over je schoenen. Of de ex-koning hier ook zo rondloopt kwamen we niet te weten.
We lunchen niet ver hiervandaan in een voormalig paleis dat vandaag als
restaurant dienst doet.
En dan rijden we naar
kasteel Bran. Een sprookjesachtig slot, hoog op een heuvelrug met typische spitse rode torens en daarbij staat het ook bekend als het kasteel van Dracula, hoewel het geen enkele band heeft met de roman figuur van Bram Stokers. De naam Dracula was trouwens een verwijzing naar een ridderorde en betekent zoveel als ”zoon van de draak”.
We dineren vanavond in een aparte zaal met een achtkoppig orkest met leden van de Filharmonisch orkest van Brasov en een tenor en een sopraan die ons vergasten op enkele uren mooie muziek en zang. Mooi.
We rijden naar onze laatste halte en het weer is eerder betrokken, alsof het zinspeelt op de gedachte dat onze reis stilaan ten einde loopt. Ceausescu kan natuurlijk niet ontbreken als je over Roemenië spreekt en we krijgen een documentaire over zijn loopbaan als dictator van Roemenië. Over de doden niks dan goed, maar in zijn geval dan toch niet.
Rond de middag arriveren we in Boekarest en we bezoeken gelijk een
openluchtmuseum, zoals wij dat hier kennen van Bokrijk, waarin oude huisjes van verschillende regio’s in Roemenië werden samengebracht om ze te bewaren voor het nageslacht en een goed beeld te krijgen hoe mensen vroeger op het platteland leefden.
Na de lunch maken we nog een stadswandeling en rondrit en eindigen aan het
gebouw waar Ceausescu in 1989 zijn laatste publieke toespraak hield van op het balkon en in plaats van het applaus plots werd uitgejouwd door het volk.
In de voormiddag bezoeken we nog het Parlementspaleis of zoals het ten tijde van Ceausescu noemde het Huis van het Volk. Met zijn 350.000m² het grootste gebouw van Europa en na het Pentagon waarschijnlijk het grootste gebouw ter wereld. De bouw begon in 1984 toen in 1977 Boekarest door een aardbeving getroffen werd zag hij zijn kans schoon en werd een complete woonwijk, een stadion, historische kerken en kloosters en synagogen afgebroken. Het kost een fortuin aan elektriciteit en verwarming en een groot deel van het gebouw blijft gewoon onbenut. En dan is het tijd om naar de luchthaven te vertrekken voor onze vlucht naar Amsterdam waar een bus op ons wacht om naar huis te gaan.
Mooie reis, intrigerend land, de moeite om het te ontdekken. Hopelijk komt het land nu in rustiger vaarwater en kunnen de Roemenen genieten van de herwonnen vrijheid.
